اساتید محترم و کنشگران خدوم عرصه مددکاری اجتماعی
با سلام و احترام، با توجه به پرسشها و ملاحظاتی که پیرامون برگزاری دوره مددکاری اجتماعی «حامی» برای شما عزیزان پیش آمده، اداره کل تبلیغات اسلامی استان تهران بر خود لازم می داند توضیحاتی را خدمت شما ارائه دهد.
هرچند از انجمن های علمی و کنشگران این عرصه، توقع می رفت به جای صدور بیانیه ها و نامه نگاری ها و موضع گیری های رسانه ای، و نیز مراجعه به دیگر ارگان ها، ابتدا با برگزارکنندگان این دوره ارتباط می گرفتند و مطالب خود را در فضایی تخصصی و همدلانه مطرح می کردند.
- اداره کل تبلیغات اسلامی استان تهران، با توجه به رسالت های سازمانی و انسانی و نیز تعهدی که نسبت به مسائل و مشکلات امروز مردم و جامعه دارد، در عرصه های متنوعی وارد شده و تلاش می کند جریان های فرهنگی و تبلیغی را برای مددرسانی به فعالان عرصه های مختلف اجتماعی، ساماندهی نماید.
- مبنا و ممشای این سازمان، در ورود به عرصه های تخصصی، اولاً بر اساس مشورت و همکاری با متخصصان آن عرصه ها شکل گرفته و مدل مداخله، بر اساس نقش های تبلیغی طراحی شده است و جریان های فرهنگی و تبلیغی متصل به سازمان، در جایگاه کنشگر متخصص قرار نمی گیرند. همکاری با بخش هایی از وزارت بهداشت و انجمن های علمی پزشکی، گواهی روشنی بر این رویه در سازمان می باشد.
- طراحی و تدریس این دوره 6 روزه (و نه 6 ساعته) توسط اساتید متخصص و باسابقه رشته مددکاری اجتماعی انجام شده است و برگزیدگان، به دوره های تکمیلی دعوت خواهند شد.
- برگزارکنندگان این دوره، اولویت هایی برای گزینش متقاضیان دارند و حتماً دارندگان مدارک مرتبط و افراد دارای تجربه در زمینه کاهش آسیب های اجتماعی، اولویت های قطعی در گزینش می باشند.
- با وجود اینکه اطلاع رسانی وسیعی انجام نشده است، 10 برابر ظرفیت دوره، تقاضا و ثبت نام انجام شده است که نشان از وجود مخاطبان فراوان برای استفاده از چنین دوره هایی دارد.
قابل توجه آنکه درصد قابل توجهی از متقاضیان شرکت در دوره، دارای مدارک دانشگاهی در رشته های مددکاری اجتماعی، روان شناسی و مشاوره خانواده در مقاطع کاردانی تا دکتری هستند.
- این دوره، هیچ تعهدی به ارائه مدرک ندارد و در اطلاعیه، صرفاً ارائه گواهی حضور، مطرح شده که این روال، حتی در مورد دوره های دو ساعته هم معمول است.
- در مورد معرفی به نهادها، صدور معرفی نامه، طبیعتاً به درخواست افراد شرکت کننده خواهد بود و طبعاً مسئولیت پذیرش و بکارگیری دانش آموختگان نیز به عهده نهاد مقصد و براساس نیازسنجی و ارزیابی ایشان می باشد.
- حتماً تصدیق می فرمایید که جمعیت قابل توجهی از فعالان و کنشگران کاهش آسیب های اجتماعی، و خصوصاً مددکاری اجتماعی، تحصیلات آکادمیک مددکاری ندارند ولی با این حال، در انجام تعهدات خود، موفق هستند و مصداق اعلایی برای مددکاری به شمار می روند. لذا انحصار مددرسانی به مردم در دانش آموختگان رشته مددکاری، وجهی ندارد و فرصت های بسیاری را برای خدمت و نصرت مردم، از بین خواهد برد. البته واضح است در مقام پژوهش و تعلیم و ارائه راهکارهای درست تعامل با مددجو، حتما صلاحیت و مرجعیت، می بایست با اساتید کارآزموده این رشته باشد که ما نیز به آن پایبند بوده ایم.
- ظرفیت دوره «حامی» فقط 30 نفر است. به خروجی های دوره نیز هیچ تعهدی برای اشتغال داده نشده و اگر فرصتی در سازمان تبلیغات برای خدمت ایجاد شود، به صورت جهادی و فی سبیل الله خواهد بود. لذا به لحاظ فرصت های شغلی، هیچ تعارضی با منافع دانش آموختگان این رشته برای اشتغال در فرصت های شغلی مرتبط با رشته تحصیلی شان نخواهد داشت.
- امروز، تعداد زیادی از طلاب و روحانیون، در میدان های مختلف امدادرسانی به مردم، مجاهدانه و بدون چشم داشت، مشغول خدمت هستند و چه دوره حامی برگزار شود یا نشود، هرکجا که مردم نیاز داشته باشند، حاضر خواهند بود. خصوصاً که به حسب هویت اجتماعی شان، همواره مورد مراجعه مردم بوده اند و از ایشان جز این توقع نمی رود. حضور به موقع و در صف اول خدمت به مردم در سیل و زلزله و کرونا، گواهی صدق این ادعا در همین دو سه سال اخیر است.
حال چنین دوره هایی اگر بتواند آنان را در انجام وظایف طلبگی شان، ارتقاء دهد و با کمک دانش ها و مهارت های مکمل، قدرت اثرگذاری و خدمت آنان را افزون کند، واقعاً چه مانع و محظوری وجود دارد؟
- امروز با توجه به شرایط اجتماعی ایران عزیزمان، نباید هیچ عاملی ما را در مرزبندی های غیرواقعی محصور کند و امکان اتصال و پیوستگی و هم عهدی برای اصلاح اجتماعی را از ما بگیرد. توقع ما از فعالان عرصه مددکاری اجتماعی این بود که برگزاری چنین دوره ای در سازمان تبلیغات را فرصتی برای توسعه و رشد مددکاری اجتماعی و نصرت و یاری مردم تلقی کنند و با همراهی با این سازمان، فرصت های بزرگتری برای خدمت، خلق کنند.
- فرصت هم سخن شدن با شما عزیزان را مغتنم می شماریم و توجه شما را به این نکته جلب می کنیم که اگر امروز با وجود نیازهای فراوانی که به دانش آموختگان رشته مددکاری اجتماعی وجود دارد و کارآمدی و کارگشایی بیشتری که این رشته نسبت به دیگر رشته های هم سنخ در کاهش آسیب های اجتماعی دارد، چرا این رشته، هنوز جایگاه خود را نظام حکمرانی و ساختار علمی و میدان های اجتماعی پیدا نکرده است؟ آیا انجمن های علمی مرتبط، وظایف خود را در توسعه این رشته و ایجاد جایگاه بایسته آن انجام داده اند؟
به نظر می رسد انبوه نیازهای اجتماعی و از طرف دیگر تعداد بالای دانش آموختگان مددکاری اجتماعی که خواستار فرصت اشتغال و خدمت هستند، بازنگری و بازسازی در جامعه مددکاران اجتماعی را می طلبد.
سازمان تبلیغات اسلامی استان تهران نیز مشتاق است در اتصال با این جامعه دلسوز و ارزشمند، فرصت های جدیدی را برای یاری و امداد به مردم عزیزمان، خلق کند.
در پایان، به احترام جامعه خدوم مددکاری اجتماعی و برای رفع نگرانی های پیش آمده اعلام می کنیم این دوره به عنوان «امدادگری فرهنگی و اجتماعی» تغییر نام می دهد.
توفیق خدمت برای همه خدمتگزاران و دلسوزان ملت ایران را از درگاه ایزد متعال، خواستاریم.
اداره کل تبلیغات اسلامی استان تهران
30 آذر 1400